Opowieść o Józefie Hechcie | Instytut Polonika

Publikacja jest pierwszym, monograficznym opracowaniem twórczości malarza, rzeźbiarza, ale przed wszystkim grafika. Zawiera obszerne teksty historyków sztuki na temat wszystkich dyscyplin uprawianych przez artystę: od grafiki, przez malarstwo, po rzeźbę oraz o jego działalności dydaktycznej. Artykuły wskazują na znaczące miejsce twórcy w sztuce światowej, omawiają krąg jego inspiracji i wpływ Józefa Hechta na kolejne pokolenia twórców. Monografia obejmuje również zaktualizowane, dzięki badaniom fundacji Art & Modern, kalendarium życia i twórczości artysty. Autorami tekstów są: dr hab. Katarzyna Kulpińska, dr hab. Aneta Pawłowska, dr Irmina Gadowska, Łukasz Żuchowski oraz dr Christina Weyl. 

Józef Hecht urodził się (1891) w Łodzi, w rodzinie przedsiębiorcy tekstylnego. Studiował w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych pod kierunkiem m.in. Józefa Pankiewicza i Wojciecha Weissa. Po studiach podróżował po Europie. Wybuch pierwszej wojny światowej zastał go w Berlinie, nakazem władz niemieckich trafił do Norwegii. Ostatecznie znalazł się w Paryżu (w 1929 r. przyjął obywatelstwo francuskie).

Przyczynił się do założenia, wspólnie ze Stanleyem Williamem Hayterem, słynnego Atelier 17. Studio działało w Paryżu w latach 1927‒1939, a następnie w Nowym Jorku od 1940 do 1955 r.. Pracowali w nim m.in. Max Ernst, Óscar Dominiquez, Yves Tanguy, Maria Helena Vieira da Silva, Wassily Kandinsky, Joan Miró, Louise Bourgeois, Willem de Kooning, Mark Rothko, Andy Warhol i wielu innych.

Józef Hecht należał do międzynarodowego kręgu École de Paris, przyjaźnił się z licznymi przedstawicielami świata sztuki i kultury. Jego prace zostały nagrodzone m.in. dwoma złotymi medalami na Wystawie Światowej w Paryżu (1937). Artysta zmarł (1951) w Paryżu.